Aangezien ik hier vrijuit kan schrijven, wil ik toch met geïnteresseerden iets delen ik zal bij het begin beginnen...Al sinds oktober is mijn moeder ziek. Wat begon met een hardnekkige verkoudheid bleek de ziekte van Wegener te zijn. http://www.vasculitis.nl/wegener_nl.html
De huisarts dacht dat mijn moeder iets anders had en gaf haar neusspray en dit duurde tot maart. Ze mocht toen voor een ct scan naar het ziekenhuis. Hier bleek haar voorhoofdsholte helemaal verstopt te zitten en werd ze eerst weer naar huis gestuurd met weer een andere neusspray. Inmiddels was ze ook voor 90% doof. Dit werd veroorzaakt volgens de invalarts door de druk op het trommelvlies.
Na ongeveer een week werd ze uiteindelijk doorgestuurd naar de KNO arts en deze heeft haar eind maart geopereerd. Maar ze bleef doof. In het ziekenhuis gaven ze al aan dat dit na een aantal dagen over moest zijn anders meteen weer naar de huisarts.
Dit hebben we uiteraard gedaan. Mijn moeder werd door de operatie nog meer verward. En de diagnose werd door de huisarts dan ook vrij vlot aangedragen. Het was dementie... en team 290 zou bij ons komen.
Mijn vader en ik en mijn broer waren nog steeds overtuigd dat dit het niet was, maar wij zijn geen dokter dus hebben we de afspraak nogmaals gemaakt. Inmiddels wilde mijn moeder ook niet meer eten.
De arts en verpleegkundige van team 290 kwamen op maandag 25 april s middags langs om mijn moeder te zien.
De arts gaf meteen aan dat dit erg leek op een Delier. (http://www.btsg.nl/infobulletin/delier.html)
We werden doorverwezen naar de klinisch geriater. Aangezien ik werk, heb ik de volgende ochtend gebeld om te vragen wanneer ze aan de beurt was. We maakten ons ernstige zorgen om haar.
Na een heel fijn gesprek te hebben gehad met de secretaresse van de afdeling geriatrie mochten we meteen met haar komen.
Wat een opluchting! Maar na ongeveer een uur...stortte onze wereld in...Haar nieren bleken niet meer te werken, ze was inmiddels uitgedroogd en ze werd meteen opgenomen op de medium care.
De volgende dag, we waren amper bekomen van de schrik ( we waren als we niet gebeld misschien te laat geweest!) kregen we de diagnose. De ziekte van Wegener .http://www.vasculitis.nl/wegener_nl.html..ons werd keurig verteld wat dit inhield. Mijn moeder zou een zware behandeling tegemoet gaan. Ze kreeg prednison en cyclofosfamide.Ook kreeg ze nierdialyse en plasmaferese...een week of drie was het afwachten of ze het te boven zou komen. Maar we hebben erg veel geluk gehad en ze heeft het gered.
Na 12 weken, eerder dan verwacht mocht ze naar een verpleeghuis. Ze is hier 5 dagen geweest.
Maar helaas kreeg ze een longontsteking en ze moest weer terug.
Na behandeling kregen we dinsdag te horen at ze weer terug mocht naar het verpleeghuis.
Tot mijn hele grote verbazing kregen we de mededeling dat ze geweigerd was...PARDON???
Geweigerd omdat de indicatie niet goed was...Ook een ander verpleeghuis heeft haar geweigerd.Je mag maar twee voorkeuren opgeven en dus als ze hier niet geplaatst kan worden, dan moeten we ieder plekje die men nu aanwijst accepteren..hoe vreemd is dat?
WOEST was ik...hoe kan het dat een hulpbehoevende vrouw geweigerd wordt voor zorg??
Het voelt inmiddels voor ons alsof ik bemiddel in puppies uit een ver land die een gouden mandje nodig zijn...maar het gaat hier om mensen...Na een aantal gesprekken met mensen blijkt dit veel vaker voor te komen. Ik heb me dan ook de doelstelling gesteld dat ik dit probleem wil gaan aanpakken. Het kan en mag toch niet zo zijn dat hulpbehoevende mensen geen plaats krijgen in een verpleeghuis omdat a) de indicatie niet juist is .b) de zorg te complex is. c) of welke andere reden dan ook.
Ik zal in ieder geval mijn uiterste best gaan doen om dit probleem waar ik nu tegenaan loop aan de kaak te stellen.
Ieder mens verdiend het om de juiste zorg te krijgen. Ieder mens wil toch het beste voor zijn/haar dierbaren? Hoe kan het dat in deze bureaucratische maatschappij een formulier uitmaakt of iemand wel of niet geplaatst kan worden? Ik ben strijdlustig...ik ben boos en kan slecht tegen onrecht.
Er zal voor ons nu contact zijn tussen de huidige arts vanuit het ziekenhuis en het verpleeghuis. maar als de indicatie wordt aangepast, krijgt ze dan wel de zorg die ze nodig heeft? Ik weet het niet maar moet vertrouwen hebben...Dat zal ik dan ook proberen..maar dit soort dingen blijken vaker voor te komen..mocht je ook zulke gevallen kennen laat het me weten!
Inmiddels hebben we gisteren het goede nieuws gekregen dat mijn moeder geplaatst wordt in in het huis van onze eerste keuze...#blij
Groetjes Anja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten