#wathoudmijbezig

Soms, als ik niet lekker in mijn vel zit, teveel dingen aan mijn hoofd dan is het zo fijn om lekker naar harde muziek te luisteren, wandelen in het park of gewoon even helemaal niks doen.
Het is voor iedereen anders hoe je de rust weer vind.
Voor mij is van belang dat ik af en toe die rust momenten zoek.
Ik leef intensief, doe veel, help te graag andere mensen en thuis loopt alles ook niet altijd op rolletjes. Tja, zo gaat dat...het leven gaat niet alleen over rozen...de doornen zitten er wel degelijk en ze prikken soms hard..
Een kleine gebeurtenis, die me even weer met beide voeten op de grond zet. Iets wat je ontzettend mist...gewoon even je hele verhaal kwijt kunnen en dat iemand tegen je zegt..het komt goed. Of doodsimpel een knuffel..ja het zijn gewoon de kleine dingen. Voor mij misschien wel grote
Met wandelen probeer ik mijn hoofd leeg te maken. Gewoon wandelen in the middle of nowhere is geen optie...maar heerlijk in een bosrijke omgeving, langs het water en dan alleen het geluid van de natuur. De vogels, het klotsende water en het ruisen  van de wind.
Problemen heeft een ieder, de een heeft kleine zorgen een ander hele grote zorgen. Mijn nadeel is dat ik graag iedereen wil redden. Terwijl ik natuurlijk maar al te goed weet dat me dit niet gaat lukken.
Het is de aard van het beestje zal ik maar zeggen en afleren zal ik het wel nooit. Soms, is het ook een vlucht om anderen te helpen zodat ik maar niet dicht bij mezelf hoef te komen. Want man wat is het soms een chaos in mijn hoofd.Door te luisteren naar muziek, te praten met vriendinnen krijg ik alles wel weer op een rijtje.
Achter mijn vrolijke bui zit vaak een traan...die zul je bij mij niet zo snel zien..ik kan dat gelukkig goed verbergen. Waar je door de jaren heen goed in bent geworden is het laten niet zien van emoties naar anderen. Van onderwerp veranderen...dat lukt ook heel goed. Soms, heel soms zal ik laten zien hoe ik me daadwerkelijk voel. Aan mensen die er toe doen. Aan mensen die belangrijk voor me zijn..tegen anderen zal ik niet zo gauw vertellen wat me bezig houd. Te vaak op de koffie gekomen.
Ik heb een groot leerpunt. Dat is NEE zeggen.. Helaas staat die nog steeds niet in mijn woordenboek.
Maar dat is iets waar ik aan ga werken.
Afgelopen jaar heb ik ontzettend mijn best gedaan om kilo's te verliezen. Hoe frustrerend het ook was..het is inmiddels gelukt en ik ga daar uiteraard mee door. Ik voel me inmiddels weer een stuk beter. Een poosje geleden interesseerde het me geen biet hoe mijn haar zat, deed weinig moeite om er een klein beetje leuk uit te zien. Maar ik ben weer op de goede weg en ga dat uiteraard volhouden.
Met alle ups en downs kom ik er wel/ Tijd heelt alle wonden...dat zal vast maar het litteken blijft altijd. En een kleine gebeurtenis kan soms de wond zomaar voor even helemaal openrijten. Langzaam heelt het weer, maar dat kost me gewoon een paar weken. Jaren geleden heb ik uiteraard hulp gehad voor het verwerken van mijn trauma's. Een plekje geven noemen ze dat. Ja, dat plekje heeft het wel maar dat betekend niet dat het vergeten is. Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben.of niet... Vluchtgedrag?? Ja soms wel...maar man wat voelt dat goed om even helemaal alleen harde muziek te luisteren....Of heerlijk in de regen mijn tranen te laten lopen...Niemand die het ziet, niemand die zeurt en niemand die betweterig adviezen wil geven terwijl ze geen idee hebben wat er nu eigenlijk aan de hand is. Of joh, dat valt toch wel mee? Positief blijven het komt wel goed. Als je straks dit of dat...dan denk ik vaak ja joh, whatever...Dat is gewoon niet wat je wil horen. Ik weet zelf ook wel dat het tijd kost. Dat sommige wonden nooit dicht gaan, en dat morgen de zon schijnt en overmorgen niet dat weet ik wel..
Die goedbedoelde adviezen..ik kan er niks mee...daarom...laat me af en toe gewoon mijn ding doen en het komt allemaal goed...Maar wel op mijn manier...

.